Komentarze: 0
Leki przeciwzakrzepowe, zwane również antykoagulantami, spowalniają lub też uniemożliwiają krzepnięcie krwi, sprawiając, że staje się ona rzadsza niż u osób, które takich medykamentów nie przyjmują. U chorych na migotanie przedsionków bądź żylną chorobę zakrzepowo-zatorową istnieje podwyższone ryzyko powstania zakrzepu. Mógłby być on bardzo groźny dla zdrowia pacjenta, powodując między innymi: udar mózgu, zawał serca czy też zator tętnicy płucnej. Aby krew nie została zblokowana, należy przyjmować leki przeciwzakrzepowe doustne lub parenteralne.
Pozajelitowe podawanie leków przeciwzakrzepowych
Leki przeciwzakrzepowe parenteralne (zobacz jak działają) to inaczej preparaty podawane drogą pozajelitową. Środki podawane w ten sposób pacjentowi wstrzykiwane są zazwyczaj bezpośrednio do jego żył. Po podaniu preparat natychmiast miesza się z krwią, co powoduje jego natychmiastowe działanie. Lek wstrzykiwany dożylnie musi mieć pH zbliżone do płynów ustrojowych znajdujących się w organizmie. Środki przeciwzakrzepowe mogą być także podawane podskórnie. W tym wypadku szybkość przedostania się leku do krwi zależna jest między innymi od: stopnia ukrwienia tkanek oraz wielkości cząsteczek preparatu, a także stężenia roztworu, w którym rozpuszczono dany lek.
Droga doustna
Drogę podania leku przeciwzakrzepowego ustala się w oparciu o konkretny przypadek. Lekarze często przepisują doustne leki z tej grupy, które najczęściej należy zażywać każdego dnia o stałej porze. Warto jednak pamiętać, że preparaty te mogą powodować poważne skutki uboczne, dlatego też nie wolno po nie sięgać bez wyraźnej zgody lekarza.